بررسی ژئوشیمیایی، کانی شناسی و سنگ زایی سنگ های آداکیتی جنوب شرق جلفا (شمال غرب ایران)

گنبد نیمه ژرف کیامکی در فاصله­ی 25 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان جلفا (استان آذربایجان شرقی) واقع شده است. سنگ های این گنبد ترکیب چیره داسیتی داشته ولی با فاصله از کیامکی، در کمان معروف به قلنج بافت و ترکیب گرانودیوریتی نشان می دهند. مقادیر sio2 آن­ها برابر  73-64 درصد وزنی و عدد منیزیم آن­ها در بازه­ی 57-27 تغییر می کند. بر پایه­ی ویژگی­های ژئوشیمیایی، این سنگ ها از نوع آداکیت های پرسیلیس رده بندی می شوند. در نمودارهای هارکر روندهای جدایشی عناصر مختلف نسبت به sio2 نمود داشته و در عین حال روند عمومی خطی سنگ­های مورد بررسی می­تواند نشانگر خاستگاه یکسان آن­ها باشد. در نمودارهای عنکبوتی چند عنصری، سنگ­های منطقه به مانند سنگ­های وابسته­به فرورانش حاشیه فعال قاره ای، به صورت مشخص از عناصر لیتوفیل با شعاع یونی بزرگ (lile) غنی شدگی و از nb و hfse تهی شدگی نشان می دهند. بر اساس سرشتی­های ژئوشیمیایی؛ مثل مقادیر th و نسبت­های th/sm، th/ce، th/yb و ایزوتوپی sr و nd، محیط تشکیل این گنبد پسا برخورد بوده و با مدل زایشی ناشی از ذوب بخشی سنگ های مافیک پوسته­ی قاره ای ضخیم شده، سازگارتر است. با توجه به مدل زایشی و محیط تشکیل این سنگ ها، سن میوسن پایانی گنبد مورد بررسی و سن بسته شدن میوسن تحتانی و قبل از آن برای نئوتیتس، نمی توان پیدایش این سنگ ها را به طور مستقیم در ارتباط با فرایندهای ژئودینامیکی نئوتتیس در ارتباط دانست.